Ecuador, Mindo

Dit reisverslag maken we eigenlijk aan ter herinnering voor later, maar aangezien sommigen geinteresseerd zijn om ons te volgen, hebben we er een blog van gemaakt. Hopelijk veel leesplezier.

1-6 april;
Een week geleden vanuit Bogota vertrokken naar Quito waar we werden opgewacht door Cezar, onze chauffeur die ons naar Mindo (west Ecuador) zou rijden. De keuze Mindo was snel gemaakt omdat dit kleine dorpje in de provincie van Pichincha ligt en een stukje lager dan Quito. Wij hadden in Bogota al veel last van de hoogte dus waren blij met onze beslissing van Mindo. Onze hostal lag tegen de jungle en een sterk stromende rivier aan. De tocht van de airport van Quito naar Mindo duurde ongeveer 2 uur, normaal zou het wat korter zijn, maar er kwamen veel locals terug vanwege een paar dagen bezoek aan de kust (Semana Santa). We kwamen in de stromende regen in Mindo aan, maar de plek maakte het meer dan goed. De eigenaar ving ons op met een paraplu en maakte nog even snel een warme hap klaar en daar zaten we dan, alleen in een kleine setting met een glaasje wijn en kaarsje te genieten van alle jungle geluiden om ons heen. We voelden ons even heel luxe, mede doordat de eigenaar ons voor $ 25,= meer p/n een kamer aanbood die recht op de rivier uitkeek en een eigen kitchenette had. Ik dacht….kunnen we tenminste een keer onze eigen maaltijd maken, maar achteraf bleek dat er geen kook mogelijkheid was :-(. Gelukkig wel een ijskastje en een snelkoker.
Djiezuzz, zowel in Colombia als in Mindo gebruiken ze geen verwarming. Soms ruik je ergens een open haard, maar in onze hostal, ho maar. Dat was minder, veel kou geleden, maar als het eenmaal mooi weer is dan is het ook genieten van de warmte. Het dorpje heeft niet veel te bieden, maar de sfeer is gewoon leuk. Hoewel het er al 15 jaar toeristisch is, je bent er toch een beetje ‘onder het volk’. Misschien ook leuk omdat we buiten het toeristenseizoen waren. Prachtige wandelingen gemaakt, wel heel vermoeiend, we waren nog niet echt getrained en het is veel heuvel op! De heuvel af is natuurlijk heerlijk….we kwamen een grote stier tegen en we wisten beiden (de stier en wij) niet zo goed wat we met de situatie aan moesten. Stram doorlopen en kijken wat er gebeurt……gelukkig kwam de boerin om de bocht er met een big smile achteraan zetten en zei dat het de allerliefste stier uit de omgeving was…..jaja. Een paar heerlijke dagen daar gehad en gister aangekomen in Quito.