BOLIVIA/ UYUNI

UYUNI 20 oktober – 26 oktober

Alweer een prachtige tocht van 3,5 uur door de natuur. Een goede weg maar compleet verlaten. Af en toe een fietser (toerist)!!!!! met z’n hele hebben en houwen op de fiets. Wel stoer maar wat een waaghals! Wat als hij pech krijgt onderweg, of zich niet lekker voelt door de hoogte van 3800 mtr…….al denkende daaraan krijgen we zelf pech met de auto. De chauffeur zegt geen idee te hebben wat het is, wij ook niet. Hij probeert een vriend te bellen, maar heeft geen bereik. Ook wij hebben geen bereik. Wat nu? We hebben mazzel, op 200 mtr van de weg staat een klein huisje en aan de overkant ook een. De chauffeur liep er naar toe en wij wachten bij de auto. Na veel gepraat kan de taxi chauffeur via de telefoon van een Indiaan!!! (ja ja ze hebben, hoe arm ook, allemaal I-phones hier) contact krijgen met zijn vriend die in Sucre zit. Die zou ons kunnen komen halen en brengen maar dat is wel 6 uur rijden voordat hij hier is. Inmiddels zagen wij dat er olie onderuit de auto lekte, maar hij had alleen motorolie en die had hij er al helemaal ingegooid. Enfin, ik ben zelf naar de Indiaan gelopen (een alleraardigste vent; Johnny) en hij liet ons weten dat er elk uur een bus langs zou komen, maar…..de overbuurman was taxi chauffeur en misschien wilde hij ons wel brengen naar Uyuni wat nog maar 3 kwartier rijden was. En ja hoor, geluk bij een ongeluk….zo aardig!
Uyuni naderend zagen we al een klein beetje van de zoutvlakte. Een vlak uitgestrekt landschap, droog, stoffig. We reden het dorp in en dachten OMG, hier moeten we zo snel mogelijk weer weg, maar we hadden er 6 nachten geboekt (waarvan 2 in een hotel voor 80% gemaakt van zout!). Het leek weer zo’n Western dorpje, uitgestorven en waar de zandkolken en hooibalen doorheen waaien. Gelukkig was ons hotel ok. We werden vriendelijk ontvangen, onze kamer zag er goed uit, er waren wat restaurantjes om de hoek. Iedere toerist zou in dit dorp alleen maar 1 overnachting boeken of er alleen maar een pauze houden (er kwamen veel SUV’s langs met toeristen), maar ja, wij hebben tijd en dachten er goed aan te doen 4 te boeken (het you tube filmpje had ons natuurlijk zoveel mogelijk van de zoutvlakte laten zien en zo min mogelijk van het dorp). Maar goed, we komen onze dagen altijd wel door, beetje hangen bij cafe’s, lezen, lekker wandelen………alhoewel lekker….stof happen en wachten op het grote moment; de zoutvlakten van Uyuni.
Het volgende hotel Laguna Salar de Uyuni hadden we 2 nachten geboekt. Het lag een beetje buiten ons budget, maar jee wat hebben we ervan genoten! In de middle of nowhere met uitzicht op de immense zoutvlakte. Salar Uyuni heeft een oppervlakte van 10.000 km2!!!
Het hotel was inderdaad van blokken zout gemaakt. Zelfs de kamers en ‘nachtkastjes’ waren van zout. Je moest uitkijken dat je niet ergens aan zat met je vingers en vervolgens in je ogen wreef want dat prikte dus. Zeer sfeervol, rustiek ingericht. De goedkopere kamers hadden elk buiten de kamer een eigen zitje met open haard en uitzicht op de zoutvlakte. Wij konden 2 mountainbikes van het hotel lenen (!) en zijn de volgende dag gelijk naar de zoutvlakte gefietst (voor ons zwaar, we zijn beter in wandelen, but we did it). Wat een ervaring, alles om je heen wit, een prachtig gezicht waar veel toeristen op af komen.
Vanuit deze zoutvlaktes kan veel lithium worden gewonnen. Lithium wordt o.a. gebruikt voor batterijen en I-phones etc. Bolivia loopt nog erg achter op Argentinie en Chili die ook grote zoutvlaktes hebben en allang bezig zijn om er lithium uit te halen, maar op het ogenblik is een Duitse firma bezig om lithium uit de Uyuni zoutvlaktes te halen. Het is een enorm groot gebied (10.000 km2 dus), maar hopelijk doen ze het op een verantwoorde manier en laten ze het toch al arme land niet met een enorme vervuiling achter en kan Bolivia en zijn arme bevolking mee profiteren van de winst om zo op een wat hogere level te komen.