MOYOBAMBA

4 aug. - 11 aug. 2018

In de collectivo (zo wordt zo’n busje genoemd) konden 10 personen. Gelukkig gingen onze koffers als eerste op het dak, daarna kwamen de bananen de uien en weet ik wat nog meer. Wij hadden van tevoren een plekje gereserveerd achter de chauffeur, dan hoeven we niet naar die dommelende mensen achterin te kijken en kunnen we de chauffeur een beetje in de gaten houden, die vaak als beesten rijden. Wel had ik naast me nog plek. Er kwam een indiaanse vrouw naast me zitten zonder tanden, en voeten die de douche al, por lo menos, een jaar niet hadden gezien. Nog voor we wegreden vleide ze zich met haar hele hebben en houwen tegen me aan en viel in slaap…pff ze was zwaar, zeker bij elke linker bocht. Vroeger zou een vriendje gezegd hebben ‘haaaa voordeelbocht’, maar dit was minder ;-) Af en toe mompelde ze wat tegen me in het Quechua waarna ze weer wegdommelde; aandoenlijk. Ondertussen werd het steeds groener, wat een prachtige rit weer. De indiaanse vrouw e.a. moesten er na een aantal haltes uit waarna er weer anderen voor in de plaats kwamen. De chauffeur had inmiddels vrienden gemaakt tijdens een van de haltes met 2 kerels die vroegen of ze ook mee konden. ‘Ja, maar dan moeten jullie wel staan’ zei hij. Allemachtig, ze stonken naar alcohol en vielen zowat over de andere passagiers, zo fijn dat we vooraan zaten.
Het werd warmer en warmer, we naderden nu echt het tropenwoud. Een puppie stak opeens z’n koppie uit een boodschappentas naast ons, die had zich, na uren, nog niet laten horen. Zou hij wat gehad hebben om rustig te blijven? De nieuwe vrouw naast me was vastberaden, hij mocht er niet uit en werd elke keer teruggedrukt. Achter ons hoorde ik ineens een haan kraaien….what the heck! Ook die had zich nog niet laten horen. Het beest werd uit de zak gehaald en mocht z’n kop even uit het raam steken voor wat frisse wind. Coco was z’n naam zeiden de kids achterin. Er werd wat water over z’n kop gesprenkeld en daar moest hij het mee doen. Gelukkig kon ik de eigenaar bij een eerstvolgende stop ervan overtuigen dat het beest dorst had, denk niet dat het hem wat kon schelen, maar de kids trokken het zich aan. Dat beest heeft minstens een halve kop water naar binnen gewerkt ….is die tenminste niet taai in de pot straks ;-)

Na 6 uur rijden aangekomen op de terrestre van Moyobamba. Hier vroegen we om een taxi, maar dat kon niet geregeld worden. Alles gaat hier met de moto-taxi (van die brommertjes waar ze in India ook mee rijden)…..'maar we hebben 3 koffers".....gaat wel lukken werd er gezegd...en inderdaad, geen probleem.

Moyobamba is een rustig dorp, niet veel te doen en we hadden een heerlijk hotel met zwembad met prachtig uitzicht en super service. Ik heb er voor het eerst sinds dat we vertrokken van Bonaire, kunnen zwemmen! Het klimaat begint te steigen (25 gr) We verbleven er 6 dagen. De voorlaatste dag lieten de Pichicos zich zien in de bomen (hele kleine aapjes).
Met de taxi zijn we naar onze laatste bestemming van Peru vertrokken; Tarapoto.